مصائب خروج سیدالشهدا علیه‌السلام از مکه
بـیـدار و خـواب بـود کـه افـتـاد اتـفـاق از جدِّ خود شنید که اُخرُج اِلی العِراق پیـغـام دادش از طرف حَـیّ ذُوالـمِـنَـن قَـدْ شـاءَ أَنْ یَـراکَ قَـتـیـلا حُـسـیـن من أُخْرُج إلی العِراق، سفر پیش روی توست یک‌دشت داغ و خوف و خطر پیش روی توست أُخْرُج إلی العِراق، که چشم انتظار توست قومی که فکر غارت دار و ندار توست أُخْـرُج إلی العِـراق، که بـاید فـدا شوی بـشـتاب تا که ذبـح عـظـیـم خـدا شـوی أُخْرُج إلی العِـراق، که مهمانی‌ات کنند در پیـش چـشم فـاطمه قـربانی‌ات کنند هر چند خیل پـرده‌نـشـینان عـصمـتـنـد با تـو مُـخـدّرات بـه این بـزم دعـوتـنـد وقتی پس از فراق جوان، پیر می‌شوی وقتی که بین دشت زمین‌گـیر می‌شوی وقتی کـنار علـقـمه با قـلب ریش ریش تیر آنقَدَر درآوری از جـسم ماه خویش وقـتی که دور از نظـر زینب و ربـاب از خون شیرخواره محاسن کنی خضاب وقتی به سجده در دل گـودال می‌روی وقتی‌که نیزه می‌خوری از حال می‌روی یعنی چه حکمتی‌ست که مَسلوب می‌شوی؟ در زیـر سُـم‌ّ اسب لگـدکـوب می‌شـوی سر را بباز و سروری‌ات را نشان بده از روی نیـزه دلـبری‌ات را نـشان بـده در کوفه‌ای که لب به لب از بغض حیدر است قرآن شنیدن از سر بر نیزه خوشتر است از خون زخم وا شده‌ات رنگ هم بخور گفته خدا به خاطر من سنگ هم بخور آرامـش عــقــیـلـه در آن ازدحـام بـاش یک جـمـله با رقـیّـۀ خود هم‌کـلام باش |